مقدمه

سلامت یکی از اصلی ترین ابعاد سیاست های اجتماعی است که دولت ها با هدف کاهش نابرابری های اجتماعی اتخاذ می کنند. ساختار اقتصادی سیاسی در ایران سبب شده تا رویکرد دولت نقش مهم تری در تعیین سیاست های سلامت ایفا نماید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی اصلاحات، قوانین و سیاست های اخذ شده نظام سلامت ایران بعد از انقلاب اسلامی و تاثیر هرکدام بر کارکرد های نظام سلامت انجام شده است

روش بررسی

پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است که به شناسایی سیاست های نظام سلامت ایران بین سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۹ می پردازد. گردآوری داده ها به صورت جستجوی دستی در سایت سازمان های مربوطه انجام گرفت. مستندات بر اساس ملاحظات چهارگانه Jupp انتخاب شدند و در نهایت ۱۰۱ سند به پژوهش وارد شد. به منظور دسته بندی اسناد نیز از چارچوب کارکردها و زیر ساخت های سازمان جهانی سلامت استفاده شد

یافته ها

تقسیم بندی یافته های این پژوهش بر اساس سیاست های تصویب شده در حوزه سلامت در دولت های سوم تا دوازدهم بعد از انقلاب اسلامی انجام گرفته است. از ۲۶ سیاست تصویب شده طی سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸ و ۳۱ سیاست تصویب شده در سال های ۱۳۷۶-۱۳۶۹، بیشترین موارد مربوط به بعد ارایه خدمت بود. اما سیاست های مربوط به حاکمیت و رهبری بیشترین تعداد را در بین ۲۹ سیاست تصویب شده در سال های ۱۳۸۴-۱۳۷۷ و ۱۱ سیاست تصویب شده در سال های ۱۳۹۲-۱۳۸۵ داشتند.

نتیجه گیری

نگاه کلی به پنج دوره برنامه توسعه گذشته نشان می دهد، توجه سیاست گذاران عرصه سلامت از بعد ارایه خدمت به سمت بعد حاکمیت و رهبری منعطف شده است و سایر کارکردها به ویژه نظام اطلاعات سلامت طی سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۵ مغفول مانده است