زمینه و هدف

از زمان شناسایی ویروس کرونا (2SARS-Cov-) در 30 دسامبر 2019 در چین و به دنبال اعلام همه‌گیری بیماری ناشی از 19COVID- در 11 مارس 2020 توسط سازمان جهانی سلامت، ظرفیت و انعطاف‌پذیری  نظام سلامت و مجموعه اقتصاد کشورها با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبرو شده است. یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها، تأثیرات بحران ناشی از کووید ۱۹ بر پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های غیرواگیر و استمرار ارائه خدمات مرتبط با آن بوده است که خود می‌تواند بحران‌های دیگری نیز ایجاد نماید. در این مطالعه، به‌مرور تجربیات کشورهای گوناگون جهان در این زمینه پرداخته شده است

مواد و روش‌ها

این مطالعه یک مرور نظام مند از مطالعات مرتبط با برهم‌کنش بحران همه‌گیری کووید ۱۹ بر بیماری‌های غیرواگیر و ارائه خدمات مرتبط با این دسته از بیماری‌ها می‌باشد که با تعریف کلیدواژه‌های جستجو در پایگاه‌داده علمی شامل PubMed / MEDLINE ، ISI / Web of Sciences (WOS) ، و  Scopus مقالات بین 30 دسامبر 2019 تا ژانویه 2021  در سال ۱۳۹۹ انجام شد

یافته‌ها

در جستجوی اولیه، تعداد 625 مقاله شناسایی شد و تعداد 98 مورد تکراری حذف شد. پس از مرور عناوین مقالات، تعداد 216 مطالعه خارج شدند. در گام بعدی، چکیده مقالات بررسی و 139 مورد حذف شد و در نهایت تعداد 81 مقاله بر اساس معیارهای ذکر شده قبلی وارد مطالعه گردید. یافته‌های مطالعات مورد بررسی در هفت مقوله شامل افزایش شدت بیماری، کاهش مراجعه به مراکز درمانی، کاهش ارائه خدمات درمانی، افزایش اضطراب و افسردگی، کاهش تشخیص بیماری‌ها، کاهش جراحی‌های الکتیو و راهکارهای مورد استفاده برای ارائه خدمت به بیماران طبقه‌بندی شدند

نتیجه‌گیری

مرور سیاست‌ها و تجربه‌های کشورها و نظام‌های سلامت جهان و جان‌باختن هزاران نفر از منابع انسانی حوزه سلامت طی بحران همه‌گیری کووید -۱۹، خاطرنشان می‌سازد که ظرفیت‌سازی و به‌روزرسانی برنامه‌های اقدام کشورها در برخورد با بحران‌های محتمل مشابه بایستی در دستور کار نظام‌های حاکمیتی کشورها قرار گیرد. در این میان، برنامه ملی تاب‌آور و اجراپذیر جهت پیشگیری و مبارزه مؤثر با بیماری‌های غیرواگیر، به‌عنوان مهم‌ترین دلیل مرگ‌ومیر شهروندان که قابل پیشگیری نیز هست، و اجرای بی‌وقفه آن در طی بحران‌های نظام سلامت اهمیت بنیادین دارد